Ik ben er nu een dag. In Japan. Toen ik uit het vliegtuig kwam kon ik het eigenlijk niet geloven. Ik ben zo ver van mijn huis. Het is hier zo’n andere wereld. En het is zo ontzettend dubbel. Australië staat in brand, de aarde warmt op, en ik vervuil de wereld verder met de kerosine van deze megalange, en overigens volledig volgeboekte vlucht. Wist je trouwens dat een vliegreis nog veel schadelijker is voor het broeikaseffect omdat de gassen en stoffen op grote hoogte worden uitgestoten? En dat vliegtuigen echt wolken maken? En dat wolken dus ook het broeikaseffect verhogen?
Mijn vliegreis kost ongeveer 2700 kilo CO2 uitstoot. Beter maak ik er wat moois van.
Ik ben dus in Osaka geland, en na amper een oog dicht te hebben gedaan, de nacht van te voren of in het vliegtuig, kwam het allemaal nogal hard bij me binnen. Het hostel heb ik kunnen vinden, omdat ik slim genoeg was om de kaart van Osaka op mijn telefoon te downloaden voor ik weg ging. Een betrouwbare wifi sim kaart heb ik namelijk niet kunnen vinden. Of niet durven kopen. Of op bezuinigd. Een badhuis heb ik gevonden, maar daar heb ik ook nog niet in gedurfd. Eten heb ik gevonden, een slaapplek, een paraplu, een ov-chipkaart. Het komt goed.
Wat voor massagesalon?
Ik zag een youtubefilmpje, waarin iemand uitlegde hoe een Japans badhuis echt het beste idee is als je net uit het vliegtuig komt, en dat je dan lekker opgefrist in je hostel aan komt, vooral als je nog niet in kan checken. En ik snap het, ik kan het me helemaal voorstellen, maar dat durf ik nog niet helemaal vers uit het vliegtuig. Ik weet amper hoe ik mensen gedag moet zeggen in een winkel, hoe ga ik uitvogelen welk badhuis betrouwbaar is, en wanneer ik welke kleren moet uittrekken om in het juiste bad terecht te komen. Dat had ik van te voren kunnen uitzoeken. Maar ja, ik ga deze reis door het toeval laten leiden he..
Weet je hoe ontzettend moeilijk het is om de betrouwbaarheid van iets in te schatten als je de cultuur helemaal niet kent? Ik zou heel graag een nek- en schoudermassage willen na deze lange vlucht. Maar is deze massagesalon een beetje koosjer? Of staan die borden met Westerse letters buiten voor Engelssprekende toeristen die op zoek zijn naar een ander soort massage? Staat het er in het Japans, dan kan ik het sowieso niet lezen. De letters niet, de context niet, wat ze er serveren, of het een tourist trap is. Daarom zoeken mensen dingen van te voren uit he.. Maar ja, ik wilde zo nodig mijn nieuwsgierigheid volgen.
Dotonbori in Osaka Warme koffie! Als ik niet alleen was… Dit is een beroemd bord, dus ik maakte ook maar een foto.. Je bestelt op een machine.. .. en dan maken ze het live voor je!
Japanse stereotypes
Verder heb ik op de eerste dag al de volgende Japanse stereotypes gevonden:
- (meer dan een) capsule hotel
- Een onsen / badhuis
- Sushi op de lopende band (Deze plek had duidelijk niet de beste kwaliteit sushi in Japan)
- Maid café (waar alle serveersters in schattige huishoudster pakjes lopen)
- Kattencafé (of eigenlijk was dit een animal café, waar je naast katten ook capibara’s en egels kon aaien??? Ik ben niet naar binnen gegaan).
- Speelhallen
- 100-yen grijpmachine winkels
- Vending machines (Waar ik een uiterst redelijke koffie uit haalde, warm, in een plastic fles)
- Takoyaki, besteld uit een automaat, live voor me gemaakt, LEKKER.
- Tempels door de hele stad
- Mensen die naar je staren omdat je zo lang bent
- Karaokebooths om af te huren met één vriend of vriendin
- Robots die engels tegen je praten in winkels.
Toen ik in kon checken, heb ik even een uurtje geslapen. Ik zag in het hostel een foto van het kasteel van Osaka “by night”. Ik liep er heen, en werd beloond voor mijn nieuwsgierigheid.
Dit is al een hint dat er iets moois aan komt. Tempel op de muur van de slotgracht. Eerst even lezen graag. Er is hier savonds dus bijna niemand? Wacht, wat? Moooooi het kasteel van Osaka Mét lichtshow Dank nieuwsgierigheid!
PS. Wil je de filmpjes zien die ik maak tijdens mijn reis? Kijk hier op mijn instagram de korte filmpjes!
nice pics! if you have the chance though please visit our blog!
https://naniwacreatorsblogosaka.wordpress.com/2020/01/07/myx-coworking-space/
LikeLike
Dank je wel voor je verslagje, super leuk om te lezen allemaal! Qua simkaart, mocht je die uiteindelijk noodzakelijk vinden, kun je goed terecht bij de Bic Camera (IIJmio), die kaarten bevallen me altijd heel goed.
Het heeft bij mij 3 maanden geduurd voordat ik eindelijk een badhuis in durfde, en toen was het nog omdat ik gedwongen werd door een Japanner 😉 Qua dingen vertrouwen kan ik me voorstellen dat alles lastig in te schatten is, vooral als je de taal niet kent. Omdat Japan zo’n veilig land is, zou ik me toch vooral door je nieuwsgierigheid proberen te leiden, en niet terug deinsen omdat je niet zeker weet of het te vertrouwen is. Dan wordt je vast met nog meer mooie dingen beloond!
LikeLike