Ik kreeg een heel lief berichtje van een nicht: “Ik hoop dat je vindt wat je zoekt.” Lief, maar volgens mij heb ik heb allang al gevonden wat ik zocht. Vrijheid, ruimte om na te denken, om te ademen, om los te laten en te beslissen. Dus het is gelukt hoor! Gevonden wat ik zocht. Ik heb mijn leven gewoon even op pauze gezet. Dat wil iedereen toch wel eens? Gewoon even die pauze knop indrukken. Jij denkt vast ook wel eens: “Even stil staan iedereen, dan kan ik even nadenken. Even ademen, even niks.”
Ik heb dus ook niks gepland! Daardoor heb ik ook veel verwachtingen kunnen los laten. Als ik wat mis, dan mis ik dat, maar dan weet ik het meestal ook niet. En dat scheelt. Als je een reisgids hebt met allerlei mogelijkheden, dan moet je kiezen tussen het ene en het andere leuke. Natuurlijk zie ik achteraf iets moois waar ik meer tijd had willen doorbrengen, maar wie weet kom ik hier over 20 jaar nog een keer terug toch. Lijkt me mooi. Ik hoop dat we dan op zonne-energie vliegen.
Halverwege de reis
Nu, na 10 dagen, is het eigenlijk wel genoeg. Ik heb mijn werk en zorgen aardig los kunnen laten, en de rijst komt me ondertussen ook wel de neus uit. Voor degenen die afgelopen winter de cursus Theory U samen met mij gevolgd hebben; ik zit onderaan de U. En ik heb nog 10 dagen!
Het is niet dat ik me verveel: dit dikke boek sleep ik nu al anderhalve week met me mee, omdat ik nog een klein stukje moest lezen. Ik dacht; als ik het uit heb, dan laat ik het wel ergens in een hostel liggen. Ik kan niet gaan zitten lezen omdat het uitzicht overal zo ontzettend mooi is. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om in de trein een boek er bij te pakken als ik uitzicht heb op bergen, meren en oude boerderijen en tempels. Ik had iemand die vroeg wat ik van plan was in Japan verteld dat ik gewoon een beetje uit het raam ging staren van de trein. Diegene mompelde iets van “dat kan toch ook gewoon in Nederland.” Maar kijk dan:
En alle ruimte + luxe in de trein!
Ik selecteer de treinen ook niet op mooi uitzicht, ik bepaal gewoon per dag waar ik ongeveer heen wil, en dan kijk ik uit het raam. Ik heb niks gepland. Ik heb wel de juiste voorwaarden om dat plan tot een succes te maken. Januari in Japan is laagseizoen, dat betekent heel weinig toeristen, je kan (bijna) alles een dag van tevoren boeken. Dat is ook één van de redenen dat ik het boek nog niet uit heb. Om elke dag te bepalen wat je de volgende dag gaat doen is best veel werk! Hostel of guesthouse uitzoeken, treinverbinding zoeken, tussenstops bepalen, of niet. Misschien is het wel goed dat ik straks verplicht 26 uur op een ferryboot zit om bij mijn vlucht naar huis te kunnen komen (ik vlieg terug vanaf Okinawa, een eilandengroep in het zuiden), even uitrusten. Even mijn boek uitlezen!
PS. Heb je gezien dat mijn Japan filmpjes heb ge-update? Kijk hier!
Projectmanagement en consultancy 