Gelukkig nieuwjaar!

1 Januari en ik zit op een Caribisch strand in Panama. Aan de overkant zien we een eiland vol palmbomen, zelf zitten we op een eiland vol palmbomen. Je kan hier over de kokosnoten struikelen en dat doen we vaak want we hebben een kater.

Ongelooflijk dat ik hier ben. Het voelt net alsof ik straks weer gewoon naar huis ga. Maar daar woon ik niet meer. Even schakelen. Dat was 2021. Ik heb geen man en geen huis meer. In plaats daarvan heb ik alle vrijheid om te gaan en staan waar ik wil, met wie ik wil, hoe ik wil. Ik ben familie en vrienden niet kwijt, ja één goede vriend dan, die zal ik niet meer elke dag zien. Ik ben dankbaar voor lieve familie en vrienden die mee lezen en mee reizen. Ik ben dankbaar voor een goede scheiding met aandacht en zorg voor elkaar. Ik ben dankbaar voor degenen die de Broedmachine draaiende houden, zodat ik weer terug kan komen naar mijn tweede thuis in Beverwijk. Daar heb ik super veel zin in. Maar nu nog niet.

Morgen gaan we naar Panama stad, naar een Airbnb mét klaverjastafel. Woensdag ga ik met een jeep en een speedboot naar de San Blas eilanden. José gaat naar huis, Ingwar en Jenny reizen door. Maar ik zal niet lang alleen zijn, want in Colombia staat al weer iemand op me te wachten. Ik kijk er nu al naar uit om in de zee te zwemmen, zoals hier, en hem bij een barretje onder de palmbomen te zien staan.